Om deze blog op een iets leukere manier te beginnen (en niet meteen met het grove geschut van onze media) heb ik hier een gedichtje gevonden geschreven door Amber, een meisje van 11 jaar. Ik vind dat het gedichtje heel mooi aantoont waar kinderen van die leeftijd echt mee bezig zijn, zowel met algemene zaken als met zaken van in de klas en hun klasgenootjes. Wat ik ook merk is dat als je vraagt aan kinderen van de derde graad, van het vijfde of zesde leerjaar dus, om een gedichtje te schrijven, dat ze de dingen heel simpel gaan voorstellen en dat ze heel vaak ervoor zorgen dat hun gedichten gaan rijmen. Dit kun je hier ook duidelijk zien. In het vijfde leerjaar ben ik ook beginnen met gedichtjes te schrijven (en dit doe ik soms nog altijd) en als ik deze nu nog eens lees zie ik dezelfde kenmerken in mijn gedichtjes terug. Tof om te zien!
Dit is mijn muts en dit is jouw jas.
En dit is onze klas.
De plantjes voor de ramen.
Die zijn gewoon van ons samen.
Dit stoeltje hier en dat stoeltje daar,
dat is van hem en dat is van haar.
De waterdruppels uit de kraan.
de gouden sterren en de maan,
de wolken en de zonnestraal,
die zijn gewoon van ons allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten